Welkom op mijn blog! Deze blog is speciaal voor een opdracht van het vak Theorie en analyse van audiovisuele media I aangemaakt. De blog bevat een essay over het analyseren van een specifieke scène uit de film Atonement. Veel plezier met het lezen hiervan!
Inhoud
Inleiding
Uitgebreide Analyse
Verband met de film als geheel
Conclusie
Theoretische reflectie
Bijlage 1: Shotlist
Bijlage 2: Tekst en vertaling O soave fanciulla, o dolce viso
Bibliografie
Jessica de Jong (3350045)
Werkgroep 3
4 feb 2010
Inleiding
Atonement is een romantische dramafilm uit 2007, geregisseerd door Joe Wright. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Ian McEwan. Het verhaal gaat over Briony Tallis, een meisje met een levendige fantasie waardoor ze verscheidene voorvallen verkeerd interpreteert. Wanneer ze ouder is zal deze fantasie zorgen voor grote problemen in haar eigen leven en dat van haar zus en haar geliefde.
Ter analyse van deze film heb ik een deel van een scène uitgekozen om specifiek te analyseren. Dit is het fragment van 21:36 tot 24:03 (deze timing kan afwijken van dvd-versie), vanaf het moment dat Robbie een plaat opzet tot aan zijn lachje om de foute brief die hij heeft getypt. Hierin worden beelden waarin van Robbie een brief aan Cecilia probeert te typen en hierbij een seksueel getinte brief creëert, afgewisseld met beelden waarin Cecilia zich opmaakt en aankleedt. Beiden roken een sigaret tijdens hun bezigheden. In deze beelden zijn veel elementen te vinden die een verband tussen deze personages leggen. Deze beelden staan niet op zichzelf, maar maken deel uit van een grotere scène. Zo gaat hieraan een lang shot waarin Briony haar toneelstuk doorleest in de tuin vooraf, en volgt na het fragment nog een deel waarin Cecilia een haarspeldje in haar haar schuift, wat ik ook bij het onderzoek wil betrekken.
Ik wil de impliciete en expliciete verbanden die in deze scène worden gelegd gaan onderzoeken aan de hand van een uitgebreide analyse volgens de neoformalistische theorie van Bordwell & Thompson. Hierin analyseer ik de betreffende scène uitgebreid aan de hand van het formele systeem, de mise-en-scène, de cinematografie, de montage en het geluid. Tevens zal ik de film als geheel betrekken bij de analyse, gezien dit een grote rol speelt bij onze interpretatie van de scène. Mijn onderzoeksvraag hierbij gaat als volgt: Op welke manieren worden er hier (expliciet en impliciet) verbanden gelegd tussen de personages en wat betekent dit voor onze verdere interpretatie van de film?
Hierbij wil ik tevens onderzoeken welk verband hier precies duidelijk wordt gemaakt en zal ik niet alleen de verbanden maar ook de tegenstrijdigheden bespreken.
Ter analyse van deze film heb ik een deel van een scène uitgekozen om specifiek te analyseren. Dit is het fragment van 21:36 tot 24:03 (deze timing kan afwijken van dvd-versie), vanaf het moment dat Robbie een plaat opzet tot aan zijn lachje om de foute brief die hij heeft getypt. Hierin worden beelden waarin van Robbie een brief aan Cecilia probeert te typen en hierbij een seksueel getinte brief creëert, afgewisseld met beelden waarin Cecilia zich opmaakt en aankleedt. Beiden roken een sigaret tijdens hun bezigheden. In deze beelden zijn veel elementen te vinden die een verband tussen deze personages leggen. Deze beelden staan niet op zichzelf, maar maken deel uit van een grotere scène. Zo gaat hieraan een lang shot waarin Briony haar toneelstuk doorleest in de tuin vooraf, en volgt na het fragment nog een deel waarin Cecilia een haarspeldje in haar haar schuift, wat ik ook bij het onderzoek wil betrekken.
Ik wil de impliciete en expliciete verbanden die in deze scène worden gelegd gaan onderzoeken aan de hand van een uitgebreide analyse volgens de neoformalistische theorie van Bordwell & Thompson. Hierin analyseer ik de betreffende scène uitgebreid aan de hand van het formele systeem, de mise-en-scène, de cinematografie, de montage en het geluid. Tevens zal ik de film als geheel betrekken bij de analyse, gezien dit een grote rol speelt bij onze interpretatie van de scène. Mijn onderzoeksvraag hierbij gaat als volgt: Op welke manieren worden er hier (expliciet en impliciet) verbanden gelegd tussen de personages en wat betekent dit voor onze verdere interpretatie van de film?
Hierbij wil ik tevens onderzoeken welk verband hier precies duidelijk wordt gemaakt en zal ik niet alleen de verbanden maar ook de tegenstrijdigheden bespreken.
Uitgebreide Analyse
Het formele systeem
Een formeel systeem wil zeggen dat een film een verenigde set van gerelateerde samenhangende elementen bevat. Dit kan via een narratieve, categorische, retorische, abstracte of associatieve structuur.
Al lijkt het op het eerste gezicht meer een sfeerbeeld, er zit wel degelijk een narratieve structuur in deze scène. Zowel in de shots van Robbie als van Cecilia vindt een narratieve ontwikkeling plaats. Robbie probeert zijn gevoelens tegenover Cecilia te uiten in een brief, wat uiteindelijk resulteert aan een grappig bedoelde seksueel getinte brief. Ondertussen zit Cecilia in gedachten verzonken, althans, zo lijkt het, voor haar spiegel. Ze maakt zich langzaam op en zoekt een jurk uit. De belangrijkste ontwikkeling in deze scène is het typen van de seksueel getinte brief. Deze brief zal later een erg belangrijke rol spelen in de film als geheel; het is na de fonteinscène een tweede element van het ontvouwen van een drama. De verhaallijn van Cecilia lijkt op het eerste gezicht niet erg van belang in de film als geheel. Wanneer we echter iets verder kijken zien we Cecilia glitterende haarspeldjes in haar haar schuiven. Dit is enkele scènes later, in de bibliotheekscène, van groot belang bij de ontwikkeling van het drama. Voorafgaand aan dit fragment zien we tevens dat Briony in de tuinen haar toneelstuk doorleest. Ook dit is later nog van belang bij het doorgeven van de brief aan Cecilia; hier zien we Briony vanuit de tuin richting Robbie rennen om de brief aan te nemen.
De narratieve ontwikkelingen in deze scène staan dus duidelijk in verband met het narratief van de film als geheel.
Mise-en-scène
Onder de mise-en-scène verstaan we hier de setting, het kostuum en de make-up, de belichting en de staging.
In deze scène worden beelden van Robbie en Cecilia steeds afgewisseld. Robbie zit hier in zijn eigen kamer een brief aan Cecilia te typen om zich te verontschuldigen voor zijn eerdere blunder bij de fontein, maar kan de woorden niet vinden. Tijdens het typen is hij aan het roken, zet hij meerdere malen een plaat op, en mompelt hij in zichzelf. Cecilia zit in haar kamer in het landhuis voor de spiegel. Langzaam maakt ze zich klaar voor het diner dat volgt; ze maakt zich op en zoekt een jurk uit. Ook zij steekt hierbij een sigaret op en lijkt in zichzelf te mompelen. Terwijl Robbie en Cecilia zich in twee verschillende ruimtes bevinden en geen contact met elkaar hebben, voeren ze dus gelijksoortige handelingen uit. Er zitten echter ook handelingen in de scène die belangrijk zijn, maar niet met elkaar overeen komen. Zo zet Robbie twee keer opnieuw een plaat met operamuziek op en typt hij brieven, terwijl Cecilia zich meer bezighoudt met opmaken en in de spiegel staren.
Niet alleen de handelingen, maar ook de overeenkomstige objecten in de shots vallen op. In zowel de shots van Cecilia als van Robbie komen bijvoorbeeld spiegels voor. Cecilia komt vaak via de spiegel in beeld waarvoor ze zich opmaakt, maar ook bij Robbie komt zijn gezicht enkele keren via de spiegel in beeld. Tevens roken beiden een sigaret.
Ook de het kleurgebruik in de shots komt erg overeen. De kleuren zijn zacht en van een gelige heldere tint; het geeft aan dat het zich afspeelt op een zonnige zwoele zomeravond. Door de reflectie van de spiegels zijn er af en toe witte lichtvlekken in beeld, vooral in de shots van Cecilia. Deze zijn echter niet in focus en daardoor blijft het beeld een zacht karakter hebben. Er is in het kleurgebruik echter ook een tegenstelling te vinden; de kamer van Robbie is namelijk redelijk donker en zwaard ingericht, de kamer van Cecilia juist licht en ruimtelijk. De opvallende witte pluim benadrukt deze lichte ruimtelijkheid. Of dit ook belangrijk is bij het interpreteren van de verbanden tussen de personages valt echter te betwijfelen.
Over de kostuums en make-up valt minder te zeggen. Robbie draagt een wit hemd en lijkt in zijn ondergoed rond te lopen. Bij Cecilia is de kleding niet goed zichtbaar, ze lijkt een zwart hemdje aan te hebben. We zouden deze kleurverschillen kunnen interpreteren als een contrast tussen de personages, maar dit lijkt me een zeer onwaarschijnlijk verband. Wel zouden we kunnen zeggen dat de eenvoudige kleding van Robbie contrasteert met de chique kleding van Cecilia en daardoor het klasseverschil tussen de twee benadrukt wordt. De groene jurk die ze uiteindelijk uit haar kast trekt is later in de film echter wel van groot belang in bijvoorbeeld de bibliotheekscène.
Deze elementen maken dat we een verband tussen Robbie en Cecilia vermoeden. Het zou goed kunnen dat ze aan elkaar zitten te denken en tijdens het mompelen hun liefde voor elkaar proberen te verwoorden. Dit valt misschien niet expliciet te zien aan deze scène, maar als we de scène bekijken in het geheel van de film wordt deze interpretatie al aannemelijker.
Cinematografie
Over de cinematografie binnen dit fragment kunnen we kort blijven. De shots zijn weinig opvallend of origineel qua stijl, er komt weinig camerabeweging in voor en er vallen weinig expliciete verwijzingen naar een verband tussen de personages te vinden. Als we iets zorgvuldiger gaan kijken valt echter wel op dat de composities binnen de shots van Robbie en Cecilia vaak overeen komen. Het personage komt vrijwel altijd rechts binnen het shot in beeld, vaak ook met de camera linksachter het personage. Bij enkele shots van Cecilia zien we zelfs haar schouder nog net uit focus in beeld, met haar gelaat via de spiegel in focus. Ook Robbie verschijnt vaak rechts in beeld, al zijn hier enkele uitzonderingen te zien.
Montage
Er wordt hier duidelijk gebruik gemaakt van crosscutting. De personages bevinden zich in verschillende ruimten, toch wordt het verband tussen hen duidelijk gemaakt doordat de shots steeds worden afgewisseld van de een naar de ander.
De overgang tussen de shots is veelal zacht, zonder grote tegenstellingen tussen de opeenvolgende shots. Deze respectievelijk zachte overgangen komen tevens mooi overeen met de zachte kleurtinten die binnen de shots worden gebruikt. De montage is dus niet erg opvallend, het wijst zeker niet op zichzelf maar zorgt ervoor dat we het verhaal soepel volgen. We noemen dit continuous editing. De shots lijken zo meer een geheel, legt verband tussen personages.
De lengte van de shots blijft redelijk gelijk, 2-13 seconden, behalve wanneer Cecilia jurk uit kast pakt. Deze shots rond 23:27 zijn zo kort dat het bijna niet opvalt dat het verschillende shots zijn. Lengte van de verschillende shots komt dus redelijk met elkaar overeen, soms ook niet. Ik heb het idee dat de lengte van de shots dan ook niet erg veel zegt over de verbanden tussen Robbie en Cecilia.
Geluid
Het geluid in de scène bestaat zowel uit onscreen en offscreen geluid, diëgetisch en non-diëgetisch. Het geluid wat overheerst in dit fragment is de muziek van de langspeelplaat die Robbie opzet. Dit is het muziekstuk O soave fanciulla, o dolce viso, gecomponeerd door Giuseppe Giacosa, Luigi Illica en Giacomo Puccini, uit de opera La Bohème. Ondanks dat Robbie de plaat opzet in zijn kamer, horen we de muziek ook doorklinken in de shots van Cecilia. De muziek werkt hier dus zowel diëgetisch als non-diëgetisch. Naar mijn inzicht draagt ook deze muziek bij aan onze interpretatie. Ten eerste horen we duidelijk een mannen- en vrouwenstem, waardoor we al een verband zouden kunnen zien tussen Robbie en Cecilia. Als we de tekst van het muziekstuk nader bestuderen (zie bijlage 2) blijkt dat het stuk vertelt over een liefdesverklaring tussen twee operapersonages. Precies in deze scène zien we hoe Robbie probeert zijn liefde voor Cecilia te verklaren in een brief. De keuze van dit muziekstuk in deze scène is dus zeker geen toeval; toeschouwers met kennis van opera zullen dit ook zeker als een expliciet verband zien. Een leuk detail is overigens dat de opname die hier is gebruikt veel later uitgebracht dan de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, namelijk in 1956.
Op de muziek en de achtergrondgeluiden als het typen na, horen we geen gesproken tekst. Het mompelen van Robbie en Cecilia wordt nauwelijks hoorbaar in het geluid verwerkt, de muziek overheerst. Voorafgaand aan gekozen fragment horen we dit echter wel; Briony zit hier in de tuin te lezen en hoewel we haar niet zien spreken horen we wel haar stem een verhaal vertellen. Hierbij horen we het non-diëgetische thema dat steeds terugkeert in de film. Wanneer het beeld overgaat in de typende Robbie horen we deze muziek en Briony’s stem nog doorklinken. Dit legt tevens een verband tussen de Briony en Robbie, wat we later in de film zullen terugzien. Ook later in de scène komt nog gesproken tekst voor. Robbie leest hier mompelend zijn oprechte brieven voor. Ook hier gaat zijn stemgeluid door in de shots waarin we Cecilia zien, wat weer een verband legt.
Een formeel systeem wil zeggen dat een film een verenigde set van gerelateerde samenhangende elementen bevat. Dit kan via een narratieve, categorische, retorische, abstracte of associatieve structuur.
Al lijkt het op het eerste gezicht meer een sfeerbeeld, er zit wel degelijk een narratieve structuur in deze scène. Zowel in de shots van Robbie als van Cecilia vindt een narratieve ontwikkeling plaats. Robbie probeert zijn gevoelens tegenover Cecilia te uiten in een brief, wat uiteindelijk resulteert aan een grappig bedoelde seksueel getinte brief. Ondertussen zit Cecilia in gedachten verzonken, althans, zo lijkt het, voor haar spiegel. Ze maakt zich langzaam op en zoekt een jurk uit. De belangrijkste ontwikkeling in deze scène is het typen van de seksueel getinte brief. Deze brief zal later een erg belangrijke rol spelen in de film als geheel; het is na de fonteinscène een tweede element van het ontvouwen van een drama. De verhaallijn van Cecilia lijkt op het eerste gezicht niet erg van belang in de film als geheel. Wanneer we echter iets verder kijken zien we Cecilia glitterende haarspeldjes in haar haar schuiven. Dit is enkele scènes later, in de bibliotheekscène, van groot belang bij de ontwikkeling van het drama. Voorafgaand aan dit fragment zien we tevens dat Briony in de tuinen haar toneelstuk doorleest. Ook dit is later nog van belang bij het doorgeven van de brief aan Cecilia; hier zien we Briony vanuit de tuin richting Robbie rennen om de brief aan te nemen.
De narratieve ontwikkelingen in deze scène staan dus duidelijk in verband met het narratief van de film als geheel.
Mise-en-scène
Onder de mise-en-scène verstaan we hier de setting, het kostuum en de make-up, de belichting en de staging.
In deze scène worden beelden van Robbie en Cecilia steeds afgewisseld. Robbie zit hier in zijn eigen kamer een brief aan Cecilia te typen om zich te verontschuldigen voor zijn eerdere blunder bij de fontein, maar kan de woorden niet vinden. Tijdens het typen is hij aan het roken, zet hij meerdere malen een plaat op, en mompelt hij in zichzelf. Cecilia zit in haar kamer in het landhuis voor de spiegel. Langzaam maakt ze zich klaar voor het diner dat volgt; ze maakt zich op en zoekt een jurk uit. Ook zij steekt hierbij een sigaret op en lijkt in zichzelf te mompelen. Terwijl Robbie en Cecilia zich in twee verschillende ruimtes bevinden en geen contact met elkaar hebben, voeren ze dus gelijksoortige handelingen uit. Er zitten echter ook handelingen in de scène die belangrijk zijn, maar niet met elkaar overeen komen. Zo zet Robbie twee keer opnieuw een plaat met operamuziek op en typt hij brieven, terwijl Cecilia zich meer bezighoudt met opmaken en in de spiegel staren.
Niet alleen de handelingen, maar ook de overeenkomstige objecten in de shots vallen op. In zowel de shots van Cecilia als van Robbie komen bijvoorbeeld spiegels voor. Cecilia komt vaak via de spiegel in beeld waarvoor ze zich opmaakt, maar ook bij Robbie komt zijn gezicht enkele keren via de spiegel in beeld. Tevens roken beiden een sigaret.
Ook de het kleurgebruik in de shots komt erg overeen. De kleuren zijn zacht en van een gelige heldere tint; het geeft aan dat het zich afspeelt op een zonnige zwoele zomeravond. Door de reflectie van de spiegels zijn er af en toe witte lichtvlekken in beeld, vooral in de shots van Cecilia. Deze zijn echter niet in focus en daardoor blijft het beeld een zacht karakter hebben. Er is in het kleurgebruik echter ook een tegenstelling te vinden; de kamer van Robbie is namelijk redelijk donker en zwaard ingericht, de kamer van Cecilia juist licht en ruimtelijk. De opvallende witte pluim benadrukt deze lichte ruimtelijkheid. Of dit ook belangrijk is bij het interpreteren van de verbanden tussen de personages valt echter te betwijfelen.
Over de kostuums en make-up valt minder te zeggen. Robbie draagt een wit hemd en lijkt in zijn ondergoed rond te lopen. Bij Cecilia is de kleding niet goed zichtbaar, ze lijkt een zwart hemdje aan te hebben. We zouden deze kleurverschillen kunnen interpreteren als een contrast tussen de personages, maar dit lijkt me een zeer onwaarschijnlijk verband. Wel zouden we kunnen zeggen dat de eenvoudige kleding van Robbie contrasteert met de chique kleding van Cecilia en daardoor het klasseverschil tussen de twee benadrukt wordt. De groene jurk die ze uiteindelijk uit haar kast trekt is later in de film echter wel van groot belang in bijvoorbeeld de bibliotheekscène.
Deze elementen maken dat we een verband tussen Robbie en Cecilia vermoeden. Het zou goed kunnen dat ze aan elkaar zitten te denken en tijdens het mompelen hun liefde voor elkaar proberen te verwoorden. Dit valt misschien niet expliciet te zien aan deze scène, maar als we de scène bekijken in het geheel van de film wordt deze interpretatie al aannemelijker.
Cinematografie
Over de cinematografie binnen dit fragment kunnen we kort blijven. De shots zijn weinig opvallend of origineel qua stijl, er komt weinig camerabeweging in voor en er vallen weinig expliciete verwijzingen naar een verband tussen de personages te vinden. Als we iets zorgvuldiger gaan kijken valt echter wel op dat de composities binnen de shots van Robbie en Cecilia vaak overeen komen. Het personage komt vrijwel altijd rechts binnen het shot in beeld, vaak ook met de camera linksachter het personage. Bij enkele shots van Cecilia zien we zelfs haar schouder nog net uit focus in beeld, met haar gelaat via de spiegel in focus. Ook Robbie verschijnt vaak rechts in beeld, al zijn hier enkele uitzonderingen te zien.
Montage
Er wordt hier duidelijk gebruik gemaakt van crosscutting. De personages bevinden zich in verschillende ruimten, toch wordt het verband tussen hen duidelijk gemaakt doordat de shots steeds worden afgewisseld van de een naar de ander.
De overgang tussen de shots is veelal zacht, zonder grote tegenstellingen tussen de opeenvolgende shots. Deze respectievelijk zachte overgangen komen tevens mooi overeen met de zachte kleurtinten die binnen de shots worden gebruikt. De montage is dus niet erg opvallend, het wijst zeker niet op zichzelf maar zorgt ervoor dat we het verhaal soepel volgen. We noemen dit continuous editing. De shots lijken zo meer een geheel, legt verband tussen personages.
De lengte van de shots blijft redelijk gelijk, 2-13 seconden, behalve wanneer Cecilia jurk uit kast pakt. Deze shots rond 23:27 zijn zo kort dat het bijna niet opvalt dat het verschillende shots zijn. Lengte van de verschillende shots komt dus redelijk met elkaar overeen, soms ook niet. Ik heb het idee dat de lengte van de shots dan ook niet erg veel zegt over de verbanden tussen Robbie en Cecilia.
Geluid
Het geluid in de scène bestaat zowel uit onscreen en offscreen geluid, diëgetisch en non-diëgetisch. Het geluid wat overheerst in dit fragment is de muziek van de langspeelplaat die Robbie opzet. Dit is het muziekstuk O soave fanciulla, o dolce viso, gecomponeerd door Giuseppe Giacosa, Luigi Illica en Giacomo Puccini, uit de opera La Bohème. Ondanks dat Robbie de plaat opzet in zijn kamer, horen we de muziek ook doorklinken in de shots van Cecilia. De muziek werkt hier dus zowel diëgetisch als non-diëgetisch. Naar mijn inzicht draagt ook deze muziek bij aan onze interpretatie. Ten eerste horen we duidelijk een mannen- en vrouwenstem, waardoor we al een verband zouden kunnen zien tussen Robbie en Cecilia. Als we de tekst van het muziekstuk nader bestuderen (zie bijlage 2) blijkt dat het stuk vertelt over een liefdesverklaring tussen twee operapersonages. Precies in deze scène zien we hoe Robbie probeert zijn liefde voor Cecilia te verklaren in een brief. De keuze van dit muziekstuk in deze scène is dus zeker geen toeval; toeschouwers met kennis van opera zullen dit ook zeker als een expliciet verband zien. Een leuk detail is overigens dat de opname die hier is gebruikt veel later uitgebracht dan de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, namelijk in 1956.
Op de muziek en de achtergrondgeluiden als het typen na, horen we geen gesproken tekst. Het mompelen van Robbie en Cecilia wordt nauwelijks hoorbaar in het geluid verwerkt, de muziek overheerst. Voorafgaand aan gekozen fragment horen we dit echter wel; Briony zit hier in de tuin te lezen en hoewel we haar niet zien spreken horen we wel haar stem een verhaal vertellen. Hierbij horen we het non-diëgetische thema dat steeds terugkeert in de film. Wanneer het beeld overgaat in de typende Robbie horen we deze muziek en Briony’s stem nog doorklinken. Dit legt tevens een verband tussen de Briony en Robbie, wat we later in de film zullen terugzien. Ook later in de scène komt nog gesproken tekst voor. Robbie leest hier mompelend zijn oprechte brieven voor. Ook hier gaat zijn stemgeluid door in de shots waarin we Cecilia zien, wat weer een verband legt.
Verband met de film als geheel
We hebben gezien hoe er verbanden worden gelegd binnen de geanalyseerde scène. Onze interpretatie van deze scène komt echter tot stand door de film als geheel, en omgekeerd komt onze verdere interpretatie van de gehele film mede tot stand door de betreffende scène. Het vermoeden dat Robbie en Cecilia een heimelijke liefde voor elkaar koesteren komt bijvoorbeeld mede tot stand door de voorafgaande fonteinscène en Briony’s verwijzing naar Cecilia’s omgang met Robbie. Dit vermoeden wordt in de gekozen scène nog eens extra benadrukt door de brieven van Robbie. De seksueel getinte brief is op zijn beurt weer van groot belang in het vervolg van het verhaal. De brief is het tweede element in de ontwikkeling van het drama; Briony’s vermoedens over Robbie worden door de brief extra bevestigd. Ook het speldje wat Cecilia later in de scène in haar haar schuift is later van belang in de bibliotheekscène; doordat dit speldje op de grond terecht komt ontdekt Briony het stel in de bibliotheek. Al deze elementen samen maken later dat Robbie hoofdverdachte wordt van de verkrachting van Lola.
Steeds terugkerende elementen uit de scène zijn het typen en het roken. Binnen de scène worden deze handelingen benadrukt door close-ups, waardoor deze handelingen ons later in het verhaal steeds meer opvallen. Het typen keert zelfs zeer frequent terug in de muziek; het is een belangrijk thema binnen de film. Dit typen heeft, blijkt bij de ontknoping, tevens een diepere betekenis. Het verhaal dat wij aanschouwen blijkt hier geschreven te zijn door de volwassen Briony; ze heeft haar ambities als schrijfster waargemaakt en haar levensverhaal in een meer ideële versie uitgebracht. Het steeds terugkerende typen staat dus symbool voor het proces van het schrijven van het verhaal.
Steeds terugkerende elementen uit de scène zijn het typen en het roken. Binnen de scène worden deze handelingen benadrukt door close-ups, waardoor deze handelingen ons later in het verhaal steeds meer opvallen. Het typen keert zelfs zeer frequent terug in de muziek; het is een belangrijk thema binnen de film. Dit typen heeft, blijkt bij de ontknoping, tevens een diepere betekenis. Het verhaal dat wij aanschouwen blijkt hier geschreven te zijn door de volwassen Briony; ze heeft haar ambities als schrijfster waargemaakt en haar levensverhaal in een meer ideële versie uitgebracht. Het steeds terugkerende typen staat dus symbool voor het proces van het schrijven van het verhaal.
Conclusie
Aan de hand van deze analyse hebben we kunnen zien dat er vele impliciete en expliciete verbanden binnen de gekozen scène en binnen de gehele film voorkomen. Zo wordt expliciet door de brieven van Robbie duidelijk dat hij iets voelt voor Cecilia. Zonder dit uit te spreken kunnen we dit toch duidelijk opmaken uit de inhoud van zijn brief. Behalve deze duidelijke verwijzing kunnen we ook vele impliciete verwijzingen naar een relatie tussen de twee vinden. Zo hebben we kunnen zien dat vele handelingen en objecten binnen de shots van Robbie terugkeren in de shots van Cecilia. Ook de composities binnen de shots en de duidelijke crosscutting dragen bij aan onze interpretatie. Een op het eerste gezicht zeer subtiele maar bij nadere bestudering duidelijke verwijzing naar een opbloeiende relatie horen we in de muziek van de langspeelplaat. De tekst hiervan wijst duidelijk op een gevoel van liefde. Met deze manier van analyseren hebben we precies kunnen vinden op welke manieren er verbanden worden gelegd tussen de personages, en hebben we kunnen zien wat dit betekent voor onze interpretatie van de film als geheel.
Theoretische reflectie
Over mijn keuze van scène en onderzoeksvraag ben ik redelijk tevreden. De scène viel mij onmiddellijk op door de subtiele verwijzingen naar een relatie tussen de personages. Zonder veel tekst en expliciete verwijzingen maakt het de toeschouwer duidelijk dat hier iets gebeurt tussen Robbie en Cecilia, dit vond ik een mooie manier. Door aan de hand van mijn onderzoeksvraag te onderzoeken op welke manieren we deze verbanden konden ‘zien’ heb ik de belangrijkste aspecten van de neoformalistische theorie kunnen toepassen op de scène.
Ik heb voor deze neoformalistische theorie gekozen omdat deze theorie zich erg richt op wat er te zien is binnen de film; het analyseert datgene wat voor elke afzonderlijke toeschouwer duidelijk zichtbaar en hoorbaar is. Deze objectieve aanpak sluit goed aan bij dat wat ik wilde onderzoeken, namelijk hoe in de scène zelf verwijzingen worden gegeven naar verbanden tussen de personages. De aanpak van Bordwell en Thompson in hun boek Film Art, an introduction bespreekt de stijl en interpretaties van film aan de hand van verschillende onderwerpen, namelijk het formele systeem, de mise-en-scène, de cinematografie, de montage en het geluid. Door deze aspecten te analyseren zijn naar mijn mening de belangrijkste aspecten voor onze interpretatie van de scène goed onderzocht. Ook het feit dat ik tijdens de cursus theorie en analyse van audiovisuele media al ervaring had opgedaan met deze neoformalistische aanpak en daar goede ervaringen mee had heeft eraan bijgedragen dat ik deze theorie heb gebruikt.
Ondanks dat ik mijn neoformalistische aanpak hierbij het meest geschikt vond, zou ik in het vervolg wel meerdere benaderingen willen gebruiken. Hier zouden ook erg interessante uitkomsten van kunnen komen naar mijn mening. Helaas was dit door de maximale omvang van dit essay niet haalbaar.
Al met al vind ik mijn aanpak redelijk geslaagd. Mijn planning van dit essay is voor de verandering goed geslaagd en ik heb weinig inhoudelijke problemen gehad. De opzet die ik bij de start van dit essay heb gemaakt was goed uit te werken; alle punten die ik wilde bespreken zijn hierdoor duidelijk aan bod gekomen.
Ik heb voor deze neoformalistische theorie gekozen omdat deze theorie zich erg richt op wat er te zien is binnen de film; het analyseert datgene wat voor elke afzonderlijke toeschouwer duidelijk zichtbaar en hoorbaar is. Deze objectieve aanpak sluit goed aan bij dat wat ik wilde onderzoeken, namelijk hoe in de scène zelf verwijzingen worden gegeven naar verbanden tussen de personages. De aanpak van Bordwell en Thompson in hun boek Film Art, an introduction bespreekt de stijl en interpretaties van film aan de hand van verschillende onderwerpen, namelijk het formele systeem, de mise-en-scène, de cinematografie, de montage en het geluid. Door deze aspecten te analyseren zijn naar mijn mening de belangrijkste aspecten voor onze interpretatie van de scène goed onderzocht. Ook het feit dat ik tijdens de cursus theorie en analyse van audiovisuele media al ervaring had opgedaan met deze neoformalistische aanpak en daar goede ervaringen mee had heeft eraan bijgedragen dat ik deze theorie heb gebruikt.
Ondanks dat ik mijn neoformalistische aanpak hierbij het meest geschikt vond, zou ik in het vervolg wel meerdere benaderingen willen gebruiken. Hier zouden ook erg interessante uitkomsten van kunnen komen naar mijn mening. Helaas was dit door de maximale omvang van dit essay niet haalbaar.
Al met al vind ik mijn aanpak redelijk geslaagd. Mijn planning van dit essay is voor de verandering goed geslaagd en ik heb weinig inhoudelijke problemen gehad. De opzet die ik bij de start van dit essay heb gemaakt was goed uit te werken; alle punten die ik wilde bespreken zijn hierdoor duidelijk aan bod gekomen.
Bijlage 2: Tekst en vertaling O soave fanciulla, o dolce viso
RODOLFO
O soave fanciulla, o dolce viso
di mite circonfuso alba lunar,
in te ravviso il sogno
ch'io vorrei sempre sognar!
MIMI
(Ah, tu sol comandi, amor!)
Fremon nell'anima dolcezze estreme,
ecc Nel baccio freme amor!
(oh come dolci scendono le sue
lusinghe al cor...Tu sol comandi, amor!)
No, per pieta! Sei mia! V'aspettan gli amici...
Gia mi mandi via? Vorrei dir...ma non osso,
Di. Se venissi con voi? Che? Mimi!
Sarebbe cosi dolce restar qui. C'e freddo fuori.v
Vi staro vicina! E al ritorno? Curioso!
Dammi il braccio, o mia piccina...
Obbedisco, signor! Che m'ami...di'...lo t'amo.
RODOLFO e MIMI
Amor! Amor! Amor!
Vertaling:
RODOLFO
Oh! sweet little lady! Oh, sweetest vision,
with moonlight bathing your pretty face!
The dream that I see in you is the dream I'll always dream!
MIMI
(Oh, you rule alone, Love!)
Deep in my soul trembles the deepest of passions, etc.
Our kisses shudder with love!
(How gently now his words of praise make their way
into my heart...You rule alone, oh love!)
No, I beg you! You're mine now! Your friends are still waiting.
So soon must I leave you? I would like...I can't say it...
Speak! What if I went along? What? Mimi!
How sweet instead to stay behind here. It's freezing outside.
I'd be right beside you! What about later? Who knows, sir?
Take my arm, my dear young lady...As you say, my dear sir...
Do you love me, say! I certainly do.
RODOLFO and MIMI
Love! Love! Love!
O soave fanciulla, o dolce viso
di mite circonfuso alba lunar,
in te ravviso il sogno
ch'io vorrei sempre sognar!
MIMI
(Ah, tu sol comandi, amor!)
Fremon nell'anima dolcezze estreme,
ecc Nel baccio freme amor!
(oh come dolci scendono le sue
lusinghe al cor...Tu sol comandi, amor!)
No, per pieta! Sei mia! V'aspettan gli amici...
Gia mi mandi via? Vorrei dir...ma non osso,
Di. Se venissi con voi? Che? Mimi!
Sarebbe cosi dolce restar qui. C'e freddo fuori.v
Vi staro vicina! E al ritorno? Curioso!
Dammi il braccio, o mia piccina...
Obbedisco, signor! Che m'ami...di'...lo t'amo.
RODOLFO e MIMI
Amor! Amor! Amor!
Vertaling:
RODOLFO
Oh! sweet little lady! Oh, sweetest vision,
with moonlight bathing your pretty face!
The dream that I see in you is the dream I'll always dream!
MIMI
(Oh, you rule alone, Love!)
Deep in my soul trembles the deepest of passions, etc.
Our kisses shudder with love!
(How gently now his words of praise make their way
into my heart...You rule alone, oh love!)
No, I beg you! You're mine now! Your friends are still waiting.
So soon must I leave you? I would like...I can't say it...
Speak! What if I went along? What? Mimi!
How sweet instead to stay behind here. It's freezing outside.
I'd be right beside you! What about later? Who knows, sir?
Take my arm, my dear young lady...As you say, my dear sir...
Do you love me, say! I certainly do.
RODOLFO and MIMI
Love! Love! Love!
Abonneren op:
Reacties (Atom)
